Parafia to teren (obzasr) ze skupionym na nim zasobem dóbr stanowiących dziedzictwo kulturowe minionych pokoleń; dóbr materialnych i niematerialnych. Dziedzictwo zawsze podlega współczesnej interpretacji, która nadaje mu nowe znaczenie. Tradycyjnie dzieli się je na kulturowe i naturalne, a dziedzictwo kulturowe z kolei – na materialne i niematerialne. Definicje poszczególnych typów dziedzictwa wypracowała Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) – konwencje UNESCO mają charakter uniwersalny i z uwagi na wysoką liczbę sygnatariuszy są najbardziej powszechne. Zgodnie z Konwencją ws. ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego przyjętą przez UNESCO w 1972 roku dziedzictwo kulturowe obejmuje m.in. zabytki architektury, działa artystyczne (rzeźby i obrazy) oraz inne przedmioty mające wyjątkową powszechną wartość z punktu widzenia historii, sztuki lub nauki. Materialnym dziedzictwem kulturowym są też np. pomniki przyrody. Wskazana konwencja została ratyfikowana przez 190 krajów świata; w tym przez Polskę w 1976 roku. Powyższa definicja odnosi się wyłącznie do dziedzictwa materialnego. Rozumienie dziedzictwa niematerialnego zostało wypracowane przez UNESCO dopiero w 2003 roku na konferencji w Paryżu. Zgodnie z przyjętą wtedy Konwencją ws. ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego ono obejmuje m.in. tradycje i przekazy ustne, zwyczaje, rytuały i obrzędy świąteczne.
